Ankara'dan İstanbul'a taşınanlar bir süre sonra şu cümleyi kullanırlar: Asla artık Ankara'da yaşayamam...Hiç anlayamamışımdır bu cümlenin ne demek olduğunu. Şehirleri yaşanılır kılan binaları, ağaçları, denizleri midir? Ya da yolları, köprüleri ve alışveriş merkezleri midir? Yoksa orada yaşayan insanlar mıdır? Sizin insanlarınız mıdır?
Benim kurak, soğuk, gri Ankara'da yaşayan insanlarım var! Deli gençlik rüzgarlarının başımda estiği yıllarda tanıdığım...
Benim Ankara'da yaşayan insanlarım var, beraber büyüdüğüm...
Benim Ankara'da yaşayan insanlarım var, birlikte katıla katıla ağladığım ve de doya doya güldüğüm...
Ve en önemlisi benim Ankara'da yaşayan insanlarım var, bana hala Özo'cuğum diyen...
Ben bilirim ki koskoca İstanbul'da biri kalbimi kırsa, ben Ankara'daki insanlarıma sığınırım...
Ben bilirim ki canım çok yansa koşa koşa Ankara'ya saklanırım...
Ve ben bilirim ki içim kıpır kıpır olsa hemen Ankara ile paylaşırım...
Onlar beni yanlış anlamaz...
Onlar beni yargılamaz...
Onlar beni ayıplamaz...
Onlar bana yapmadığım ya da düşünmediğim kötü şeyleri yakıştırmaz...
İşte bu nedenlerledir ki ne zaman Ankara il sınırına girsem içimi tarifi imkansız duygular kaplar...
Kimse anlamaz mı, anlatamam mı? İşte anlatıyorum, anlatabildim mi?
Gülen yüzünüz hiç solmasın, evinizden sağlık, mutluluk ve huzur hiç eksik olmasın...
Adımı unutturan, beni her gördüğümde 18 yaşımın mutlu ve umutlu geçmişine götüren dostlarıma selam olsun!
Hala soruyorsanız söyleyeyim evet ben Ankara'yı seviyorum ve evet ben Ankara'da yaşayabilirim. Çünkü şehirleri yaşanılır kılan içinde sizinle yaşayan insanlarınızdır!
Özo'cuğunuzdan size sevgiler...
PS: İstanbul'da da var tabiki insanlarım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder