Yapmayın! Bu Kadar Acımasız Olmayın

Yapmayın! bu kadar acımasız olmayın...
Onlar zaten minicik bir bedenle birlikte öldü...

Yalnızca ailesi değil, çoğumuz Minik Pamir ile birlikte içimizdeki bir şeyleri kaybettik...
Kimimiz masumiyetimizi,kimimiz umudumuzu, kimimiz de gelecekte bir şeylerin daha güzel olacağına dair umutlarımızı...

Ama onlar üç buçuk yaşında, gülünce yüzünde güller açan biricik yavrularını kaybettiler.Buz gibi,pis,hain,katil bir havuzdan çıkan bir bedene son kez sıkıca sarıldılar...
En çok da bu fotoğraflar içimi dağladı...O minik ayaklar ne güzel kokar bir bilseniz...

Özür dilerim bir kez daha içinizi acıtmak istemezdim ama bu aileye yapılan haksızlığa isyan ediyorum.

Beş yaşında bir erkek annesi olarak,çocukların istediklerini yapmakta nasıl da usta olduklarını anlayın istedim.İçinizdeki "aman bunlar  da nasıl bir anne babaymış,çocuk evden nasıl çıkmış" cümlelerini sarf etmeden bir kere daha düşünün  istedim.

Evet Pamir bir şekilde kapıyı açmış,çitleri aşmış ve yan villanın havuzuna düşmüş.

Evet bu  felaket malesef gerçekleşmiş.

Ama bu trajediyi, kapı neden kilitli değilmiş,çocuk uyanıkken onlar neden uyuyormuş gibi sorularla lütfen daha da can acıtacak kıvama sokmayın.

Siz onların bu soruları kaç milyon kez kendilerine sorduklarını biliyor musunuz ve ömür boyu bu azapla nasıl yaşayacaklarını...

Hangi anne,dokuz ay canından can verip taşıdığı,üç sene boyunca uykusuz saatler geçirip başından hiç ayrılmadığı,eline diken batsa canı onun kadar yandığı yavrusunu pisi pisine bir havuza kurban vermek ister?

Hangi baba, yüzünü böylesine güldürebilmeyi başardığı yavrusunu,oğlunu henüz minicikken kara  toprağa emanet etmeyi ister?

Olmayın,bu kadar acımasız olmayın...

Bakın aşağıda güzel çocuk Pamir'in görüntüleri var...

İzleyin,görün nasıl sevgi dolu bir ortamda büyüyormuş...

Pamir'in görüntüleri

Bakın Pamir'in yüzü her fotoğrafta nasıl da güzel gülüyormuş...

Pamir'in fotoğrafları

Ben bu fotoğraflara baktıkça, yazdıklarınıza,düşündüklerinize,söylediklerinize isyan ediyorum.
Dil,din,mezhep,sağ,sol ayırımınızdan utanıyorum...
Ve içimde kırıntıları kalmış umut parçalarımın birazını daha kaybediyorum...

http://www.sabah.com.tr/Yasam/2014/04/06/minik-pamirin-cenazesi-gasilhaneden-alindi

Onların içi acıyor,onların canı yanıyor,onların gözünde yaş kalmamış...
Onlar Pamir ile birlikte kapkara bir toprağın altına,karanlıklara gömülmüş.
Onlar artık yaşayan ölüler olmuş...

Yapmayın bu kadar acımasız olmayın...

Pamir'in babasının son açıklaması

Özlem Ögen Yurdakul

Posted via Blogaway